DAN KORAM BALIA YUSOF WAHI, JCA HAMID SULTAN ABU BACKER, JCA ABDUL RAHMAN SEBLI, JCA

Transcription

1 DALAM MAHKAMAH RAYUAN MALAYSIA (BIDANG KUASA RAYUAN) RAYUAN NO. W /2013 & NO.W /2013 ANTARA WAN AHMAD BIN WAN DAUD.. PERAYU DAN WAN JAWAHIR BINTI HAJI HARUN.. RESPONDEN [Dalam Perkara Mahkamah Tinggi Malaya Di Kuala Lumpur Rayuan No. R /2012 ANTARA WAN AHMAD BIN WAN DAUD.. PERAYU DAN WAN JAWAHIR BINTI HAJI HARUN.. RESPONDEN] KORAM BALIA YUSOF WAHI, JCA HAMID SULTAN ABU BACKER, JCA ABDUL RAHMAN SEBLI, JCA PENGHAKIMAN [1] Terdapat dua rayuan di hadapan kami. Rayuan No.W /2013 adalah rayuan perayu terhadap keputusan Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur yang menolak rayuan beliau terhadap keseluruhan keputusan Lembaga Tatatertib, Majlis Peguam Malaysia ( Lembaga Tatatertib ) yang menolak syor Jawatankuasa Tatatertib supaya responden diarah memulangkan wang berjumlah RM400, kepada perayu. 1

2 [2] Rayuan No.W /2013 adalah rayuan perayu terhadap keputusan Mahkamah Tinggi yang sama yang membenarkan rayuan responden untuk mengenepikan denda sebanyak RM2, yang dikenakan oleh Lembaga Tatatertib ke atasnya. [3] Setelah mendengar hujah kedua belah pihak, kami sebulat suara membenarkan kedua-dua rayuan perayu dan memerintahkan supaya kes ini dihantar semula kepada Lembaga Tatatertib untuk membuat perintah sewajarnya menurut peruntukan seksyen 103D Akta Profesyen Undang-Undang 1976 ( Akta Profesyen Undang- Undang ). [4] Alasan-alasan rayuan yang dikemukakan oleh perayu adalah seperti berikut: (1) Lembaga Tatatertib bertindak di luar bidangkuasanya apabila menjalankan atau melakukan siasatan semula atau baru dengan membenarkan responden menyampai dan mengemuka keterangan lanjut dan baru, yang tidak dikemukakan di hadapan Jawatankuasa Tatatertib semasa siasatan dijalankan oleh Jawatankuasa tersebut; (2) Lembaga Tatatertib bertindak di luar bidang kuasanya apabila bertindak sebagai badan penyiasat dan mengambil alih (usurp) tugas, tanggungjawab dan peranan Jawatankuasa Tatatertib sepertimana termaktub dalam Akta Profesyen Undang-Undang; 2

3 (3) Lembaga Tatatertib bertindak di luar bidang kuasanya apabila menjalankan siasatan baru, menerima keterangan lanjut dan baru daripada responden dan membuat keputusan yang bertentangan dan bercanggah dengan, serta menolak keputusan dan syor-syor Jawatankuasa Tatatertib, tanpa memberi peluang kepada perayu untuk didengar walaupun keterangan baru dan lanjut yang dikemukakan oleh responden merupakan tuduhan dan dakwaan terhadap perayu yang tidak ditimbulkan semasa siasatan dijalankan di hadapan Jawatankuasa Tatatertib, dan oleh demikian telah melanggar prinsip natural justice kerana menidakkan kepada perayu hak untuk menjawab tuduhan dan dakwaan itu. [5] Fakta kes adalah seperti berikut. Pada 3 Ogos 2005, perayu dan isteri beliau menandatangani satu perjanjian dengan Rohani binti Yusuf dan Siti Nazreen binti Kamarulzaman ( penjual ) untuk pembelian sebidang tanah di Seksyen 7, Bandar dan Jajahan Kota Bharu Kelantan bersekali dengan bangunan yang didirikan di atas tanah tersebut. [6] Harga belian ialah RM685, dan responden dan firma guamannya, iaitu Tetuan Wan Jawahir & Co ( Wan Jawahir & Co ) merupakan peguam bersama untuk perayu dan penjual dalam urusan jual beli ini. [7] Pada 13 Ogos 2006, satu perjanjian tambahan di tandatangani di antara perayu dan penjual. Selaras dengan perjanjian-perjanjian ini, perayu membayar sejumlah 3

4 RM400, kepada Wan Jawahir & Co selaku peguam dan stakeholder untuk harga pembelian tanah tersebut dan bakinya adalah melalui pinjaman bank. [8] Oleh kerana proses penjualan mengambil masa yang agak lama, perayu berasa tidak puas hati dan melantik Tetuan Jegathesan & Co untuk memfailkan tuntutan pelaksanaan spesifik terhadap penjual atau alternatifnya pemulangan wang sebanyak RM400, itu. [9] Penjual yang pada masa itu masih diwakili oleh responden mempertikai tuntutan perayu dan memfailkan pembelaan dan tuntutan balas, memohon perintah milikan kosong dan pembatalan tuntutan perayu atas alasan tuntutan perayu adalah pra-matang. [10] Penjual berjaya dalam permohonan mereka dan memperolehi penghakiman ingkar untuk tuntutan balas pada 17 November Ekoran keputusan ini, perayu mengosongkan tanah berkenaan dan menyerahkannya kembali kepada penjual. [11] Memandangkan penjual tidak berhajat untuk meneruskan penjualan, perayu menuntut supaya wang berjumlah RM400, yang telah dibayar kepada Wan Jawahir & Co dikembalikan kepada beliau. Walaubagaimanapun, responden dan firma guaman beliau enggan berbuat demikian. [12] Perayu kemudiannya melantik Tetuan Zainur Zakaria & Co ( Zainur Zakaria & Co ) untuk bertindak bagi pihak beliau dalam mendapatkan balik wang sebanyak RM400, itu. 4

5 [13] Dalam surat-surat yang ditulis oleh Zainur Zakaria & Co kepada Wan Jawahir & Co dan juga kepada responden sendiri, responden diminta untuk menjelaskan apakah yang sudah terjadi kepada wang berjumlah RM400, itu. Responden langsung tidak memberi jawapan, jauh sekali untuk memberi penjelasan. [14] Atas kegagalan responden memberi penjelasan dan atas kepercayaan perayu bahawa wang sebanyak RM400, itu telah disalahgunakan oleh responden, perayu memfailkan aduan kepada Lembaga Tatatertib. [15] Lembaga Tatatertib kemudian merujuk kes ini kepada Jawatankuasa Tatatertib dan siasatan dijalankan oleh Jawatankuasa Tatatertib di Kota Bharu, Kelantan pada , dan Setelah siasatan selesai, Jawatankuasa Tatatertib mengemukakan laporannya kepada Lembaga Tatatertib pada 21 November Dalam laporannya Jawatankuasa Tatatertib membuat dapatan-dapatan berikut: 1. Terdapat merit dalam aduan perayu; 2. RM400, itu memang benar telah dibayar oleh perayu kepada responden sebagai sebahagian bayaran untuk pembelian tanah berkenaan. 3. Responden telah membayar sejumlah RM115, dari akaun pelanggan perayu kepada beberapa pihak setelah perjanjian tersebut dibatalkan. 5

6 4. Tidak terdapat klausa dalam perjanjian yang membenarkan responden membayar RM400, itu kepada mana-mana pihak selain kepada bank atau penjual. 5. Adalah salah bagi responden untuk menggunakan RM115, daripada RM400, tersebut. 6. Semua bayaran yang dibuat oleh responden sepatutnya di perhitungkan, terutamanya apabila pembayaran ini adalah dari akaun pelanggan, tetapi responden bertegas bahawa perayu tidak berhak untuk mengetahui bagaimana dan kepada siapa pembayaran itu dibuat. 7. Responden perlu menjelaskan kenapa beliau masih memegang wang sebanyak RM400, itu, atau secara alternatifnya mendapatkan perintah mahkamah untuk penentuan. 8. Penyata Akaun yang dibekalkan oleh responden dalam surat beliau bertarikh tidak melepaskan beliau dari tuduhan menyalahgunakan wang RM400, tersebut. 9. Responden gagal menyangkal dakwaan perayu bahawa wang sebanyak RM400, itu telah disalahgunakan oleh beliau. [16] Seterusnya Jawatankuasa Tatatertib membuat syor-syor berikut: (1) Responden didenda sebanyak RM2,000.00; dan (2) Responden diarah supaya memulangkan wang sebanyak RM400, itu kepada perayu. 6

7 [17] Setelah tidak mendengar begitu lama daripada Jawatankuasa Tatatertib tentang status pengaduan beliau, perayu mengarahkan peguam beliau untuk menghantar surat peringatan kepada Lembaga Tatatertib pada [18] Pada , Lembaga Tatatertib menjawab surat peringatan perayu dan memberi penjelasan berikut: Please be informed that the complaint is still pending before the Board and the Board has proposed to deal with the complaint as provided under section 103D(2), (4) and (5) of the Legal Profession Act, 1976 (as Amended). You and your client will in due course be informed of the decision of the Board. [19] Surat ini memberi gambaran bahawa Lembaga Tatatertib berhasrat untuk mengambil tindakan yang lebih keras terhadap responden dari apa yang disyorkan oleh Jawatankuasa Tatatertib. Menurut peguam perayu, ini adalah tindakan lazim yang diambil oleh Lembaga Tatatertib dalam kes-kes sebegini, sepertimana boleh dilihat dalam kes-kes berikut: Mogana Sunthari Subramaniam v Khadijah Yusof & Anor [2009] 7 CLJ 444; Mohamad Jamaludin Mohamad Amin v Zalina Isa [2010] 5 CLJ 695; Chan Yiew Hock v Koh Hong Toong & Anor; Majlis Peguam Malaysia (Intervener) [2011] 4 CLJ 169. [20] Namun, apa yang berlaku adalah sebaliknya. Walaupun Lembaga Tatatertib memperaku syor Jawatankuasa Tatatertib supaya responden didenda RM2,000.00, ia menolak syor supaya responden diarah untuk memulangkan wang sebanyak RM400, itu kepada perayu. 7

8 [21] Keputusan ini terkandung dalam minit mesyuarat Lembaga Tatatertib bertarikh 15 Jun 2012 yang berbunyi seperti berikut: Decision: There is no doubt at all that RM285, was received by the Respondent. This amount has all along been in the client s account. The question is whether a further sum of RM115, paid by the Complainant was towards the purchase price or some other purpose i.e. to set off the moneys owed by the vendor to the Respondent. If the supplementary agreement dated 13/8/2006 is examined carefully the balance of the purchase price of RM400, was to come from the financing from the bank. So it is difficult to conclude that the explanation given by the Respondent is improbable. So taking everything into account and the ambiguous manner in which the Respondent conducted herself and the standard of proof applicable to disciplinary offence the Board decided to affirm the recommendation of the Disciplinary Committee and impose a fine of RM2, on the Respondent. On the recommendation for restitution the Board decided not to make an order as the Respondent has shown proof that she has paid the sum of RM400, into court pursuant to an order made on 29/4/2012. This amount includes the sum of RM115, disputed by the Respondent. [22] Di peringkat Mahkamah Tinggi pula, bukan sahaja keputusan Lembaga Tatatertib berkenaan wang RM400, itu dikekalkan, malah Mahkamah mengenepikan denda RM2, yang 8

9 dikenakan ke atas responden. Hakim Mahkamah Tinggi yang bijaksana mendapati bahawa responden tidak melakukan apa-apa kesalahan tatatertib apabila gagal memulangkan wang sebanyak RM400, itu kepada perayu. [23] Peguam perayu berhujah bahawa responden sepatutnya dikenakan hukuman penyingkiran dari Senarai Daftar Peguambela dan Peguamcara, selain diarah untuk memulangkan wang RM400, itu kepada perayu. [24] Untuk konteks, kami perturunkan di bawah ini keseluruhan seksyen 103D Akta Profesyen Undang-Undang (versi Inggeris): 103D Consideration by the Disciplinary Board of the report of the Disciplinary Committee. (1) After consideration of the report of the Disciplinary Committee, the Disciplinary Board may make an order affirming or rejecting the finding or recommendation of the Disciplinary Committee. (2) The Disciplinary Board may in appropriate cases impose a greater punishment than that recommended by the Disciplinary Committee. (3) Where the Disciplinary Board does not agree with the finding or recommendation of the Disciplinary Committee, the Disciplinary Board shall make such other order as it deems just. (4) Before the Disciplinary Board makes an order under subsection (2) or any other order that is likely to be adverse against the advocate and solicitor under subsection (3), it shall notify the advocate and solicitor of its intention to do so and give him a reasonable opportunity to be heard. 9

10 (5) Where the disciplinary Board makes an order that the advocate and solicitor should make restitution to the complainant of any sum found due and owing to the complainant, it may stipulate the time within which such restitution ought to be made, failing which the Disciplinary Board may impose on the advocate and solicitor a higher punishment than that previously imposed. (6) A sum ordered by the Disciplinary Board under subsection (5) to be restituted may be recoverable by the complainant as a civil debt. [25] Kami telah mengkaji rekod rayuan dengan teliti dan bersetuju dengan peguam perayu bahawa keputusan Lembaga Tatatertib adalah bertentangan dengan prosedur, keterangan dan dapatandapatan fakta yang dibuat oleh Jawatankuasa Tatatertib dan dengan demikian adalah salah dari segi undang-undang. [26] Dalam menimbang syor Jawatankuasa Tatatertib supaya responden diperintah untuk memulangkan wang sebanyak RM400, itu kepada perayu, Lembaga Tatatertib telah menjemput responden untuk mengemukakan keteranganketerangan baru. Responden memenuhi permintaan tersebut, dan keterangan-keterangan baru inilah yang dijadikan asas oleh Lembaga Tatatertib untuk memutuskan bahawa wang sebanyak RM400, itu tidak disalahgunakan oleh responden. [27] Alasan yang diberikan ialah wang tersebut sentiasa berada dalam akaun pelanggan dan penggunaan oleh responden wang sebanyak RM115, dari jumlah RM400, tersebut adalah untuk pembayaran fi guaman yang perlu dibayar oleh penjual kepada responden. 10

11 [28] Salah satu dokumen baru yang dikemukakan oleh responden ialah surat daripada salah seorang penjual bertarikh 14 Mac, 2012 (setelah Jawatankuasa Tatatertib membuat syor pada 21 November 2011) yang kononnya mengesahkan bahawa wang sebanyak RM115, itu adalah fi guaman yang perlu dibayar oleh beliau kepada responden. [29] Dapatan yang dibuat oleh Lembaga Tatatertib ini sama sekali bercanggah dengan dapatan fakta yang dibuat oleh Jawatankuasa Tatatertib bahawa responden gagal memberi penjelasan munasabah berkenaan dengan penggunaan wang perayu sebanyak RM400, itu. [30] Adalah tidak dipertikaikan bahawa pada prosiding di hadapan Jawatankuasa Tatatertib di Kota Bharu, responden tidak ada menyatakan bahawa RM115, daripada RM400, yang beliau gunakan itu adalah untuk tujuan pembayaran fi guaman oleh penjual. Oleh itu, adalah tidak wajar bagi Lembaga Tatatertib untuk mengambil kira penjelasan ini di peringkat Lembaga Tatatertib. Apa sekali pun, penjelasan ini amatlah pelik kerana sepatutnya pembeli yang berhutang kepada responden dan bukannya penjual. [31] Lembaga Tatatertib juga sama sekali gagal mengambil kira bahawa dari segi undang-undang, RM400, yang dibayar oleh perayu kepada responden itu adalah duit perayu bagi tujuan pembayaran harga jualan tanah tersebut dan bukan untuk tujuan lain. Responden hanya memegang duit tersebut sebagai stakeholder dan tidak lebih dari itu. Oleh itu beliau tidak boleh 11

12 menggunakan wang tersebut untuk tujuan yang tidak ada kena mengena dengan pembayaran harga jualan tanah berkenaan. [32] Dapatan Lembaga Tatatertib bahawa wang berjumlah RM400, itu sentiasa berada dalam akaun pelanggan adalah tidak disokong oleh keterangan. Sebaliknya, keterangan yang tidak dipertikaikan ialah responden enggan menjelaskan apakah yang sudah terjadi kepada wang tersebut apabila diminta untuk berbuat demikian oleh perayu. Permintaan ini dibuat sebelum perayu membuat aduan kepada Lembaga Tatatertib. [33] Jika benar dakwaan responden bahawa wang berjumlah RM400, itu sentiasa berada dalam akaun pelanggan, kenapa pula beliau tidak menerangkannya kepada Jawatankuasa Tatatertib semasa siasatan dijalankan di Kota Bharu? Kenapa menunggu sehingga diminta oleh Lembaga Tatatertib untuk memberi penjelasan lanjut sebelum berbuat demikian? Tiada penjelasan diberikan oleh responden. [34] Dalam keadaan ini, adalah salah bagi Lembaga Tatatertib untuk menggunakan keterangan baru ini sebagai asas untuk melepaskan responden daripada tanggungannya untuk memulangkan wang sebanyak RM400, itu kepada perayu. [35] Rekod juga menunjukkan bahawa Lembaga Tatatertib tidak meminta responden untuk mengemukakan bukti bagi menyokong dakwaan beliau bahawa wang tersebut sentiasa berada dalam akaun pelanggan. Ini berbeza dengan apa yang dilakukan oleh Jawatankuasa Tatatertib di mana responden telah diminta untuk 12

13 mengemukakan dokumen-dokumen berkaitan, tetapi responden enggan atau gagal berbuat demikian. Oleh itu, adalah jelas bahawa dapatan yang dibuat oleh Lembaga Tatatertib itu tidak disokong oleh apa-apa keterangan, selain bertentangan dengan dapatan fakta yang dibuat oleh Jawatankuasa Tatatertib. [36] Lembaga Tatatertib juga gagal memberi pertimbangan sewajarnya kepada persoalan sama ada pengeluaran oleh responden wang sebanyak RM115, itu, yang kononnya bagi tujuan pembayaran fi guaman oleh penjual, adalah satu perbuatan pecah amanah. Ini satu kegagalan yang mencacatkan keseluruhan keputusan Lembaga Tatatertib. [37] Fakta bahawa wang yang menjadi pertikaian dalam rayuan ini kemudiannya didepositkan ke mahkamah oleh responden tidak mengubah hakikat bahawa beliau telah menyalahgunakan wang tersebut, sebagaimana didapati oleh Jawatankuasa Tatatertib. [38] Kami bersetuju dengan hujah peguam perayu bahawa seksyen 103D(2) Akta Profesyen Undang-Undang tidak memberi kuasa kepada Lembaga Tatatertib untuk menjalankan siasatan lanjut atau siasatan baru terhadap aduan perayu, apatah lagi untuk menggunakan keterangan-keterangan baru untuk membuat dapatan-dapatan yang bertentangan dengan dapatan-dapatan fakta yang dibuat oleh Jawatankuasa Tatatertib. [39] Tidak ada peruntukan di dalam Akta Profesyen Undang- Undang yang membolehkan Lembaga Tatatertib berbuat demikian. Kuasa untuk mengumpul keterangan dan menjalankan siasatan 13

14 terletakhak pada Jawatankuasa Tatatertib sebagai badan yang dipertanggungjawabkan untuk menyiasat aduan perayu. [40] Notis yang dikeluarkan oleh Lembaga Tatatertib kepada responden merupakan notis dibawah seksyen 103D(2) dan (4) Akta Profesyen Undang-Undang. Oleh itu, apa-apa hukuman yang bakal dikenakan hendaklah hukuman yang lebih berat daripada apa yang disyorkan oleh Jawatankuasa Tatatertib dan bukannya hukuman yang lebih ringan. [41] Inilah sebabnya kenapa seksyen 103D(4) Akta Profesyen Undang-Undang memberi hak untuk didengar kepada responden. Secara lojiknya, jika Lembaga Tatatertib tidak berhasrat untuk mengenakan hukuman yang lebih berat dari apa yang disyorkan oleh Jawatankuasa Tatatertib, tidak timbul soal memberi hak untuk didengar kepada responden. Hanya keputusan yang bakal adverse kepada responden sahaja yang memerlukan hak ini diberi. [42] Dalam hubungan ini, perlu diperhatikan bahawa ayat yang digunakan dalam seksyen 103D(4) ialah Before the Disciplinary Board makes an order under subsection (2) or any order that is likely to be adverse against the advocate or solicitor Sub-seksyen (2) yang dirujuk dalam seksyen 103D(4) itu bercakap mengenai hukuman yang lebih berat sahaja dan bukan hukuman yang lebih ringan. [43] Pada pendapat kami, bidangkuasa dan tanggungjawab Lembaga Tatatertib dibawah seksyen 103D(2) adalah terhad 14

15 kepada menimbang mitigasi yang dibuat oleh responden, jika ada, sebelum ia mengenakan hukuman yang lebih berat dan bukannya untuk membuka semula siasatan yang telah dimuktamadkan oleh Jawatankuasa Tatatertib. [44] Bukanlah fungsi Lembaga Tatatertib untuk menerima keterangan-keterangan baru sebelum membuat apa-apa keputusan terhadap laporan Jawatankuasa Tatatertib, meskipun ia tidak terikat dengan dapatan atau syor yang dibuat oleh Jawatankuasa Tatatertib sepertimana diperuntukkan oleh seksyen 103D(3). Seksyen 103D(3) ini perlu dibaca bersekali dengan seksyen 103D(4) yang jelas bercakap tentang perintah yang adverse terhadap peguambela dan peguamcara yang terlibat. [45] Perlu ditekankan bahawa dokumen-dokumen baru yang dibenarkan oleh Lembaga Tatatertib dalam kes ini adalah dokumendokumen yang tidak pernah dikemukakan oleh responden pada prosiding di hadapan Jawatankuasa Tatatertib. Jadi tidak timbul soal Jawatankuasa Tatatertib gagal mengambil kira semua keterangan apabila mendapati responden bersalah dalam penggunaan wang sebanyak RM400, itu. [46] Dalam membuat dapatan fakta bahawa responden telah menyalahgunakan wang sebanyak RM400, itu, Jawatankuasa Tatatertib telah mengkaji semua keterangan yang dikemukakan kepadanya. Oleh itu, tidaklah wajar bagi Lembaga Tatatertib untuk sewenang-wenangnya mengenepikan dapatan tersebut dan menggantikannya dengan dapatan faktanya sendiri, 15

16 berasaskan keterangan yang tidak pernah wujud di hadapan Jawatankuasa Tatatertib. [47] Dalam menentang rayuan-rayuan perayu, peguam responden berhujah bahawa Lembaga Tatatertib tidak membuat apa-apa kesilapan kerana responden berhak untuk didengar, dengan merujuk kepada kes-kes berikut: Syarikat Khidmat Saujana Trading Sdn Bhd v Bumi Terbit Sdn Bhd [2014] 4 CLJ 216; Fauziah Salleh v Universiti Malaysia Terengganu [2012] 4 CLJ 601; Muhammad Farid Mahadevan Abdullah lwn Rangkaian Pengangkutan Integrasi Deras Sdn Bhd [2011] LNS 1227; B Surinder Singh Kanda v The Government of the Federation of Malaya [1962] 1 LNS 14; Yusuf Sudin v Suruhanjaya Perkhidmatan Polis & Anor [2012] 1 CLJ 448; [48] Dengan hormat kepada peguam, isu di sini bukanlah sama ada responden mempunyai hak untuk didengar tetapi sama ada Lembaga Tatatertib betul apabila membenarkan responden mengemukakan keterangan-keterangan baru yang tidak dikemukakan di hadapan Jawatankuasa Tatatertib, dan seterusnya menggunakan keterangan-keterangan baru ini untuk membuat kesimpulannya sendiri bahawa responden tidak melakukan apaapa kesalahan tatatertib apabila gagal memulangkan RM400, kepada perayu. [49] Atas alasan-alasan di atas kami membenarkan rayuan perayu dengan kos sebanyak RM30, untuk kedua-dua rayuan. Keputusan Mahkamah Tinggi adalah diketepikan dan kami membuat perintah sebagaimana dinyatakan di perenggan [3] di atas. 16

17 ABDUL RAHMAN SEBLI Hakim Mahkamah Rayuan Malaysia Bertarikh: 30 Disember 2015 Bagi pihak Perayu: Zainur Zakaria dari Tetuan Zainur Zakaria & Co. Bagi pihak Responden: Dato Takiyuddin bin Hassan (Mohd Khuzaimi bin Mohd Salleh bersamanya) dari Tetuan Wan Jawahir & Co. 17